Cechuja je brzegi nieostre, nierówne, zazebione lub postrzepione oraz stalosc ubytku

Cechują je brzegi nieostre, nierówne, zazębione lub postrzępione oraz stałość ubytku. Łatwo je dostrzec zwłaszcza w przypadkach raka odźwiernika wychodzącego z krzywizny mniejszej lub większej. Nie mniej wyraźnie uwidoczniają się ubytki w przypadku raka okrężnego odźwiernika. Widać je na ekranie jako obustronny ubytek cienia obejmujący przedłużone wąskie pasmo cienia żołądkowego. W razie bardzo znacznego zwężenia odźwiernika wyraźnie zarysowuje się między dwunastnicą a cieniem żołądka zupełna luka odgraniczona od cienia żołądka nierówną linią. Niekiedy udaje się w miejscu luki otrzymać soplowate przedłużenie cienia żołądka, układając chorego na prawy bok i uciskając masę kontrastową w kierunku odźwiernika. Lukę spostrzega się także w przypadkach kurczu całej części odźwiernikowej. Luka tego pochodzenia jest niestała i daje się nieraz usunąć za pomocą atropiny lub papaweryny (str. 231). W przypadkach raka trzonu w pob liżu części wpustowej ubytek cienia uwidocznia się najłatwiej, gdy chorego bada się leżącego z uniesioną miednicą a obniżoną górną częścią dała, wtedy bowiem płynna zawiesina kontrastowa spływa w kierunku części wpustowej. Trudniej wykryć ubytki w przypadkach raka przedniej oraz tylnej ściany trzonu żołądka, jeżeli rak nie dochodzi do krzywizny mniejszej ani do krzywizny większej. Niekiedy można je uwidocznić w postaci jaśniejszego miejsca przez silniejsze zepchnięcie masy kontrastowej na stronę. Od ubytku zależnego od ucisku na żołądek z zewnątrz różnią się tym ubytki pochodzenia rakowego, że ich obrysy są zazwyczaj pozazębiane, nierówne, natomiast ubytki od ucisku z zewnątrz dają się usunąć przez odprowadzenie ręką tego narządu, który wywiera ucisk; są one prócz tego niestałe. [przypisy: cyprofloksacyna, prometazyna, metamina ]